رشد عاطفی کودک از تولد تا سه سالگی
اگر نیازهای کودک به موقع ارضاء شود، والدین عواطف واقعی خود را به کودک نشان بدهند
و کودک دریابد که صمیمانه دوستش دارند و از او حمایت می کنند، احساس امنیت، آرامش و
اطمینان پیدا می کند. و اگر بر عکس، توجه به کودک ناکافی، ناپایدار و یا منفی باشد کودک
احساس ترس و شک می کند.
حضور مادر، عامل عمده ای در احساس امنیت کودک است. توجه کافی و ابراز عواطف واقعی،
اصیل و پایدار باعث می شود که کودک دنیا را امن و قابل اطمینان بیابد. ولی باید برای کودک
تدریجا فرصتهایی فراهم کرد که کودک به روش خود و با توجه به رشد و تواناییهای خویش،
مهارتی را فرا گیرد و با مسائل خود به طور نسبی دست و پنجه نرم کند. به این ترتیب کودک
به مرور احساس استقلال و اعتماد به نفس می کند. ولی حمایت بیش از حد و یا عدم حمایت،
موجب می شود که کودک به توانائیهای خود شک کند و اعتماد لازم را نسبت به خود بدست نیاورد
و نتواند امکانات و تواناییهای خود را بشناسد.
رشد گویایی:
توانایی سخن گفتن به تحریکات محیطی و انگیزه های مناسب نیاز دارد. اطرافیان کودک باید او را
یاری دهند که مرحله گریه و زاری را پشت سر بگذارد و سخن گفتن را آغاز کند.
نکته ای که باید در صحبت با کودکان مورد توجه باشد اینست که اولا جملات باید ساده و کوتاه
و رسا باشد. و ثانیا، درست ادا شود. ابتدا باید تمرین را با جملات ساده و با استفاده از کلمات
و اسامی که بیشتر از همه کودک با آنها سر و کار دارد شروع کرد.
مادر می تواند نقش بسیار عمده ای در رشد گویایی و گسترش آن داشته باشد. مادر از تمام اوقاتی
که با کودک است باید استفاده کند و با او مرتب حرف بزند. موقع حمام کردن، غذا دادن،
عوض کردن کهنه ها و لباسها و خلاصه هر چه ممکن است برای کودک از در و دیوار حرف بزند.
فراهم کردن موقعیتهایی که کودک بتواند با بچه های دیگر ارتباط برقرار کند و بازی کند در رشد
گویایی او بسیار موثر است. احساس نیاز به صحبت کردن او را تشویق می کند که از لغات جدید
در مکالمات خود استفاده کند. کودکان قصه ها، سرودها و کتابهای مصور را دوست دارند، مربیان
می توانند از این فرصت استفاده کرده به گسترش زبان کودک کمک کنند.
از کتاب: کودکیاری مولف: دکتر پروین کدیور
