آیا باید کودکان را تنبیه کنیم؟ آیا تنبیه حتما لازم است و چگونه باید انجام دهیم؟
ما باید اطفال را به آرامی وارد زندگی کنیم. در حقیقت ما نباید خیلی از آنها انتظار داشته باشیم
و باید قبل از آنکه آنها را تنبیه کنیم خود را مورد آزمایش قرار دهیم و صبور باشیم.
باید بدانیم که کودکان نمی توانند باری از دوش ما بردارند. پس نباید فرزندان خود را
تحت فشار قرار دهیم. اما باید به کودک ثابت شود تنبیه بخاطر خودش است.
پس هرگز نباید طفل را وقتی از دستش عصبانی هستید و یا غرورتان
جریحه دار شده است و یا ملول هستید تنبیه کنید. طفل کوچک نیاز به
انعطاف پذیری و محبت ما دارد و این حق اوست. از طرفی با احساس ظریف خود
خیلی زود می فهمد که ما را عصبانی و یا غمگین کرده است
و از طرف دیگر به اینکه مغضوب واقع شود و یا از نظر ما بیفتد حساسیت دارد.
پس باید مواظب باشیم که انعطاف پذیری ما طوری باشد که نه به طفل ظلم شود
و نه بسیار آزاد باشد.
آیا هیچوقت نباید تنبیه کنیم؟ در هیچ موردی؟
روانشناسانی هستند که بدان معتقدند. آنها عقیده دارند که کلیه نافرمانیها
و کمپلکس های اطفال ناشی از آنست که نیازها و احتیاجات آنان ارضاء نمی شود
و یا مراحل تکاملی شان مورد توجه قرار نمی گیرد.
گاهی که فرزند ما به هیچ نحوی حاضر به اطاعت نیست دستهای ما بی اختیار بکار می افتد
و ضربه ای به او می زنیم. در این صورت نیز طفل فورا گریه می کند.
در حالی که ضربه خیلی کم قدرت بود و اصلا دردی ایجاد نکرده است.
در اصل آن درد نبوده که طفل را به گریه انداخته بلکه از عمل کتک خوردن به گریه افتاده است.
غرور او جریحه دار شده و از خود خجالت می کشد که نا مطیع بودن او
سبب شده که اینطور تنبیه شود. اگر به این مرحله برسیم خیلی موفق شده ایم.
زیرا خودآگاهی وسیله بسیار خوبی در امر تربیت است.
آیا از طفل خردسال باید انتظار عذر خواهی داشت؟
نباید او را مجبور به این کار کنید بلکه می توانید با احتیاط طفل را به این کار تحریک نمائید.
زیرا سختگیری در این خصوص یا باعث لجاجت جدیدی می شود و یا اگر هم عذر خواهی کند
فقط لبهای او حرف می زند نه قلبش، یعنی وانمود به این کار می کند.
بهتر است صبر کنید تا عناد و لجاجت او فروکش کند. در اینصورت خود طفل
دنبال آشتی می گردد. آزمایشها نشان می دهد کودکانی که کتک می خورند
به وضوح دارای روحیه و شخصیت آسیب پذیری هستند. مهمتر از همه اینگونه اطفال
خود دارای روحیه مهاجم و ستیزه جویی می شوند و دوست دارند کتک بزنند.
پس هرگز فرزندان خود را کتک نزنید! و هرگز آنان را در مقابل دیگران تنبیه نکنید
مخصوصا در مقابل خواهر و برادر! هرگز به نحوی تحقیر آمیز آنان را تنبیه نکنید
مثلا امر نکنید که در گوشه ای بایستند یا زانو بزنند و یا تعظیم کنند.
اینگونه تنبیهات قدیمی شده و باید آنها را فراموش کنید.
از کتاب دنیای مادر و کودک 2 ( چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم )
نوشته : خانم دکتر یوهاناهارر ترجمه : زینت صوفی سیاوش
