آنگاه که . .
آنگاه که
آنگاه که غرور کسی را له می کنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورت را نشنوی،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده ی خدا را نادیده می گیری،
دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟
+ نوشته شده در شنبه بیست و هشتم اسفند ۱۳۸۹ ساعت 0:46 توسط محمد صبوری
|